W niewielkiej odległości od Wrocławia leży niewielkie miasteczko Trzebnica. Położona na wzgórzach, posiada długą i barwną historię. Jest także miejscem pochówku św. Jadwigi Śląskiej, której ciało spoczywa w klasztorze sióstr boromeuszek. Sanktuarium świętej patronki jest miejscem pielgrzymek, nie trzeba jednak brać w niej udziału, by zwiedzić to piękne miejsce.
Święta Jadwiga
Postać świętej Jadwigi związana jest z Trzebnicą w sposób szczególny, gdyż święta księżna była bowiem mniszką w tym klasztorze, spędzając ostatnie kilka lat życia w miejscu, które sama ufundowała w roku 1209. Jadwiga Śląska była niemiecką księżną, która poślubiła piastowskiego księcia Henryka I Brodatego. Z tego związku narodziło się siedmioro dzieci, między innymi przyszły śląski książę, Henryk II Pobożny. Za życia księżna Jadwiga wraz z mężem wspierała rozwój kościołów,klasztorów i szpitali, po 19 latach wspólnego życia książęca para złożyła śluby czystości. Po śmierci męża w 1238 roku zamieszkała na stale w trzebnickim klasztorze, gdzie zmarła w 1243 roku. Została kanonizowana w 1267 roku, część relikwii wróciła do jej rodzinnego Andechs w Bawarii, część nadal jest przechowywana w Trzebnicy.
Klasztor w Trzebnicy
Klasztor trzebnicki istnieje od 1202 roku, w roku następnym przybyły do niego pierwsze cysterki. Początkowo klasztor posiadał trójnawowy romański kościół, potem wybudowano obok pierwszą w Polsce gotycką kaplicę. Z dawnego gotyckiego założenia i wystroju wnętrza pozostało niewiele, kościół wielokrotnie przebudowywano. Podczas prac renowacyjnych w okresie międzywojennym odkryto dwa romańskie portale.
Klasztor i istniejący przy nim klasztor poddano gruntownym remontom w okresie baroku, ustalając jego dzisiejszy wygląd. Przebudowy te miały dwa etapy. Podczas pierwszej z nich, przeprowadzonej w latach 1680-1685, powstały mauzolea świętej Jadwigi, Henryka Brodatego oraz jednego z wielkich mistrzów zakonu krzyżackiego. Pojawiły się także malowidła pędzla najsłynniejszego śląskiego twórcy, Willmana, między innymi obraz Męczeństwo św. Bartłomieja, który dziś podziwiać możemy w jednym z bocznych ołtarzy. Drugim etapem przebudowy były prace wykonywane w latach 1730-1760. Z tamtego okresu pochodzi ołtarz główny i wiele z ołtarzy bocznych. Część z powstałych w tamtym okresie obrazów i ołtarzy nie zachowała się, klasztor i kościół przeżyły wiele wojen, a także przymusową sekularyzację w roku 1811 i wieloletni okres po II wojnie światowej, gdy budynki służyły jako szpital powiatowy. Stopniowo udostępniano coraz więcej z bogatego dziedzictwa kilkusetletniej historii sanktuarium, wciąż jeszcze trwają prace mające na celu restaurację i zachowanie dorobku tego miejsca.
Sanktuarium św. Jadwigi w Trzebnicy to miejsce naprawdę wyjątkowe. Kilka godzin tam spędzonych mówi naprawdę wiele o trudnej, skomplikowanej a jednocześnie tak interesującej historii Śląska.